Dinsdag 4 oktober ging het derde team op bezoek bij Bakkum. Bakkum is een van de twee promovendi in onze klasse.

De navigatie in mijn auto gaf keurig het adres aan maar in het donker miste ik de afslag. Dat kwam goed uit, ik keerde bij Huize Koningsboch. Net toen ik mijn auto had geparkeerd kreeg ik een telefoontje van Serkan dat hij Het Ruiterhuys, onze speellocatie, niet kon vinden. Hij was toen bij het Koningsbosch, dus kon ik hem mooi gidsen.

Het Ruiterhuys is een restaurant, gevestigd in een oude stoeterij. Het restaurant is aan de voorkant, achterin de voormalige paardenstal die gebruikt kan worden voor recepties en dergelijke. Daar moesten wij onze wedstrijd tegen Bakkum spelen. Grote zware tafels, met naast ieders bord een bureaulamp om extra verlichting te geven. Mijn vrees dat slechts het halve bord verlicht zou zijn en het licht hinderlijk op de stukken zou reflecteren werd gelukkig niet bewaarheid.

Maar al snel bleek wat het geheime wapen van Bakkum was. Aan de oude functie van de stallen kleefde  een nadeel: vliegen. Vrijwel continu bezochten de vliegen onze borden en omdat het een oude paardenstal betrof hadden juist die stukken veelal de voorkeur om als landingsplaats gebruikt te worden. Regelmatig zaten ze ook op de klokken, maar gelukkig met niet genoeg gewicht om die te ontregelen. De neiging om er eens flink op los te meppen moest beteugeld worden. Een paar harde klappen zou misschien nog meer verstorend gewerkt hebben. Ach, al met al had het ook wel iets amusants. En het heeft ons er niet van weerhouden in onze eerste wedstrijd eens goed uit te pakken. En met bijna 100 punten ratingverschil, gemeten naar de gemiddelde ratings van de opgegeven spelers, moest dat ook wel. Helaas moesten we onze speler met de hoogste rating van het team, Kees Kerkdijk, missen maar in Serkan hadden we een goede vervanger.

De partijen, commentaar van de spelers:

Luc met zwart op bord 6 was om 21:00 uur als eerste klaar. Zijn tegenstander maakte een ernstige fout in de opening die me deed denken aan het Herdersmat, waarin Dh5 beantwoord wordt met …, g6 en zwart na Dxe5+ en Dxh8 de toren inlevert. Na 6 zetten is het pleit eigenlijk al beslecht.

Luc: Ik sta een toren voor en win de partij. Na enige zetten van wit geeft mijn tegenstander op na 29 zetten. Hij dacht dat hij mijn dame kon insluiten en winnen, maar had …, Lh3 gemist..

Paul op bord 7 is een klein half uur later als tweede klaar. Over zijn partij schrijft hij:

Paul: Ik speelde met wit tegen Jacob Bleijendaal. Het was een Siciliaanse partij, waarin ik Jacob een dubbelpion bezorgde op de c- lijn. Daarna ging ik hier druk opzetten met mijn dame en paard. Dit verdedigde Jacob goed door te proberen de dames te ruilen, maar daar ging ik niet op in. Op de 16^e zet viel ik met mijn loper zijn paard op f6 aan en kon dan tegelijk tijd zijn witte loper op g5  met mijn paard pakken, doordat ik zijn dekking weghaalde of met mijn paard zijn dame en toren inzette. Hierdoor verloor Jacob een stuk en gaf hij op .

Weer een half uur later, het is dan bijna 22:00 uur, wint Frank op bord 5 zijn partij en staat het 0 – 3.

Frank: Ik speelde met een ratingoverschot van 219 punten met de witte stukken tegen Hans Mantjes. Nou, dan wilde ik wel een gambietje spelen, dat overigens niet aangenomen werd. Al vrij snel was het mijn tegenstander die een pion weggaf, maar dan zonder compensatie. Sterker nog, ik mocht de koningsvleugel enorm onder druk te zetten middels een paar krachtige damezetten. Mijn tegenstander kwam er niet uit. Zijn stukken stonden elkaar in de weg, terwijl die van mij juist goed stonden. Door een klein trucje won ik zijn dame en gaf hij meteen op.

Rond de klok van elf winnen Daniël op bord 4 en Serkan op bord 8 hun partijen, 0 – 5 en de matchpunten zijn binnen.

Daniël: Het is altijd lastig tegen Bakkum uit. Als is het de eerste keer dat ik daar speel. Volgens Frank lagen onze kansen aan de lagere borden. Maar goed dat ik dan op bord 4 speel met zwart. Ik heb verder geen idee wat de rating is van mijn tegenstander was dus ik bedenk me rustig te spelen.

In een sfeervolle zaal met dierengeluiden en een paar lokale vliegen was het erg leuk schaken. De partij begon vrij rustig met een Italiaanse opening. Ik ken dat heel goed en de scherpe randjes van wit zijn geen probleem voor me. Mijn tegenstander speelde ook vrij rustig en probeerde naar voren te komen en deed in algemene zin de voorgeschreven en goede zetten. Het zag er allemaal vrij solide uit van beide kanten. We stonden 1-0 voor toen ik een plagerig bedoelde aanval op f2 in ging zetten met mijn paard en loper. Die werd verkeerd verdedigd en zowaar sla ik op f2 met de bedoeling om paard+loper tegen toren+pionnen te komen. Net toen hoorde ik dat we 2-0 voor stonden en bedacht ik me dat ik dit liever één zet eerder gehoord had. Maar wie A zegt, moet ook B zetten.

Ik pende de toren (na het slaan) zo lang mogelijk en wandel met mijn dame naar binnen. Wit moest zijn koning verdedigen en ik snoep meerdere pionnen mee tot een saldo van vier pionnen. Onder de dekking van een beetje schaduw aan die kant wilde ik naar de overkant lopen en eventueel de vier pionnen over houden tegen een paard. Dan had ik de resterende dames geruild en een kwaliteit geofferd. Maar zover kwam het niet. Mijn tegenstander probeerde een aanval op f7 in te zetten. De dekking van zijn paard was niet geregeld en vanuit de schaduw sloeg mijn dame toe. Wit gaf op en ik begin dit jaar met winst.

Serkan: Een leuke gezellige schaakavond in een mooie locatie. Het team waar we tegen moesten was op papier duidelijk een stuk minder qua rating maar dat zeg natuurlijk niet altijd iets. Dat weet ik nog van mijn teamleiderschap voor het 2^e team jaren terug toen we gemiddeld 200 elopunten meer hadden per bord en verloren we met 4½ – 3½. Maar dat effe terzijde. Terugkomend op mijn partij: ik had zwart en kreeg weer een lekkere stelling in mijn opening. In deze partij ruilde mijn tegenstander niet meteen de dames af.  Vaak gebeurt dat wel, misschien dacht mijn tegenstander een nieuwtje te hebben.Hij speelde heel opmerkelijk, met een niet gerokeerde koning, g4. Een open koningsstelling, dat leek me niet goed voor hem. Ik pakte het goed aan en won heel mooi.

Alleen de eerste drie borden zijn dan nog bezig. Ton op bord 1 is al eerste klaar, om kwart over elf biedt hij remise aan, Ruud op bord 2 moet vijf minuten later de vlag strijken. Zelf scoor ik, op bord 3, weer vijf minuten later, het laatste winstpunt en gaan we met een ruime overwinning naar huis.

Ton: Mijn partij: rustig geopend met wit, maar kwam al snel beter te staan, mede door de wat voorzichtige aanpak van mijn tegenstander Arno Schlosser. Op de 20e zet kon ik met een schijnoffer van mijn paard een pion op g6 winnen. Het zag er allemaal goed uit, maar Arno verdedigde het taai.

Bij mijn laatste 30^e zet had ik mijn loper kunnen offeren tegen een pion op g7 met wellicht een goede aanval, maar zowel weinig tijd om alles door te rekenen als het feit dat we reeds met 5 – 0 voorstonden, deed mij besluiten om remise aan te bieden. Dit ondanks een pion voorsprong.

Maar het feit van ongelijke lopers en ieder nog D+T in een lastige stelling en de analyse na afloop lieten zien, dat het remiseaanbod terecht was.

Ruud: Een flankspel, met c4 opening gevolgd aan beide kanten met een koningsfianchetto. Mijn tegenstander speelde het passief (d3 en f3!) en er gebeurde niet zoveel. Ik had wel veel tijd gestoken in de eerste 15 zetten, mijn tegenstander minder maar zag niet zoveel mogelijkheden. Na afruil van wat lichte stukken bleef de stelling passief. Omdat we al ruim voorstonden, ik niet voor niks zoveel kilometers  gefietst had ben ik i.p.v. remise door herhaling van zetten aanvallender gaan spelen, dat was meteen de slechtste zet van de partij.

Zag later een zet over het hoofd en verloor de kwaliteit. Toen stond het al 6½ – ½, was het al 23:15 uur en tijd om te stoppen en naar huis te fietsen.

Saaie wedstrijd en in het middenspel een fout gemaakt. Heb met veel plezier naar de partij van Serkan gekeken!

Rob: Mijn stukken staan direct en latent gericht op de koningsstelling van mijn tegenstander. Hij heeft daar niet veel verdedigers. Nadat ik mij toren nonchalant op f3 heb neergezet zie ik bij terugkomst aan mijn bord dat ik de zet van mijn  tegenstander totaal niet heb zien aankomen, hij kan een kwaliteit tegen een pion winnen. Als ik me, te laat, in de stelling verdiep zie ik dat het nogal meevalt, ik krijg behoorlijk wat activiteit als compensatie. Komodo, mijn schaakprogramma, geeft me daarin later gelijk. Dus sla ik met een zelfverzekerde air, alsof het allemaal zo bedoeld was, de pion. Ik kon ook niet veel anders en zal wel zien hoe het verder gaat. Mijn tegenstander verzinkt dan in gepeins en ik ga er meer en meer van uit dat hij de kwaliteit niet zal nemen. Dat betekent dat ik gewoon een pion voor sta en mijn toren een extra aanvalsstuk tegen zijn koning wordt.

Rustig bouw ik de druk op en win nog een paar pionnen. Om hem geen enkele kans te geven op tegenspel probeer ik het rustig uit te spelen. Mijn tegenstander ziet zich genoodzaakt een kwaliteit te geven om de druk te verminderen. Weer nonchalant neem ik direct de kwaliteit. Even beter kijken, dan had ik ongetwijfeld gezien dat het geen kwaliteitswinst zou zijn maar torenwinst of winst van dame tegen toren. Hoe vaak heb ik al niet gezegd dat schaken geen dammen is en slaan niet verplicht is…!

Ondanks de fouten een aardige partij.

De volgende wedstrijd is op 3 november, thuis tegen Aartswoud 3. In de eerste ronde wonnen zij met 5½ – 2½ van het op papier sterkere Heerhugowaard 2. Het belooft dus een spannende wedstrijd te worden!

Het derde team is de competitie goed begonnen. Uit tegen Bakkum werd het, ondanks de inzet van hun geheime wapen, een forse overwinning met 1½ – 6½. Ton op het eerste bord speelde remise, Ruud op 2 verloor. Rob, Daniël, Frank, Luc (heel snel klaar), Paul en Serkan wonnen.

Een gedetailleerd verslag met de impressies van de spelers volgt later.

Rob Hählen (wnd. teamleider)