Op 12 februari 2016 speelde het derde team in Zaandijk tegen Het Witte Paard 2 in de NHSB competitie klasse 2C.
Voor een kort verslag zie deze website onder nieuws van 13 februari 2016.
De wedstrijd eindigde in een 3-5 overwinning voor ons derde team.
Hieronder volgen de partijverslagen van enkele spelers:

bord 1 Frank van der Moolen – Andre Meester 0-1
Gezien mijn niet al te beste resultaten in de voorafgaande externe wedstrijden, zag ik het als tactische opstelling van onze teamleider om mij weer terug aan het eerste bord te zetten. De opening ging redelijk, maar niet spectaculair. We hadden ons beider koningsloper gefianchetteerd en schoven langzaam wat pionnetjes op. Ik zag het niet zitten om passief af te wachten wat hij op mijn koningsvleugel zou doen, dus ik gooide mijn damevleugel naar voren. Dat kwam tot een onvermijdelijke confrontatie in het centrum op de 21e zet. Er was nog niks geslagen en ik had nog maar 7 minuten op de klok. Toen daarna bleek dat ik een belangrijke pion niet kon behouden, was het gedaan. Compensatie had ik zeker niet en de tijd was ook al niet in mijn voordeel. Kortom, weer een mooi verliespunt bijgeschreven. Tegen een “Meester”, dat dan weer wel.

bord 2 Jan Rot – Rob Hahlen ½-½
Naar verwachting zou ik met zwart tegen Jan Rot moeten spelen. Ter voorbereiding had ik aan Frank zijn partij tegen Jan van vorig jaar gevraagd zodat ik een idee had van wat hij speelde. Daar viel weinig aan voor te bereiden. Van Ton hoorde ik dat Jan tegen hem vorige week voor de beker met 1. Pc3 opende. Nou, daar heb ik ruime ervaring mee, al is het dan tegen steeds weer dezelfde tegenstander ;-). Dit keer mislukte mijn opening volledig. In arren moede gaf ik een pion in de verwachting die weer terug te kunnen krijgen. Omdat Jan niet voor de sterkste voortzetting koos gebeurde dat ook en met wat kunst- en vliegwerk kon ik de stelling bij elkaar houden. De dreigende offers over de g-lijn kon ik steeds pareren. Tegenwoordig laat ik Komodo meekijken bij de analyse achteraf en die was niet helemaal ontevreden over mijn spel. Dat is wel eens erger geweest. Tot zo halverwege de partij heeft Jan een plusminus. Daarna heb ik volgens Komodo tot mijn verbazing steeds een plusminus. Zo had ik mijn stelling niet ingeschat. Ik was beducht voor switch van zijn stukken naar mijn zwaktes op de damevleugel. Reden om maar eens een remiseaanbod te proberen. Of Jan de stelling beter heeft ingeschat weet ik niet, feit is wel dat hij het aanbod aannam.
In de analyse achteraf hebben we nog wel een paar verbeteringen voor hem in de opening gevonden, maar niet echt beslissend. We concludeerden maar dat er sprake was van een dynamisch evenwicht. De remise was dus een terechte uitslag.

bord 4 Piet Zegers – Ton de Veij ½-½
Na een onregelmatige opening en een vrij gelijke stand, maakte ik op de 32e zet een kwaliteit buit.
Hierna stond ik steeds beter, maar na het slaan op a2 van een pion, waarbij ik mijn toren van de open b-lijn haalde, kreeg ik het toch nog moeilijk. Volgens Fritz stond ik steeds beter, maar de oprukkende witte pionnen gaven mij toch wel hoofdbrekens. Vooral toen de tijdnood begon tegen te werken (toch wel mijn grootste vijand), had ik het lastig. Ik overzag een hele sterke damezet voor mij, waardoor ik blij was dat mijn tegenstander bij de stand 3 1/2-2 1/2 in ons voordeel remise aanbood. Dat accepteerde ik direct. Volgens Fritz stond ik nog steeds beter, maar het team gaat voor alles.

bord 5 Foppe Reinders Leendert Saarloos – ½-½
Ik vond de inleiding over de ontmoetingen tussen Purmerend en Zaandijk (Het Witte Paard) door Jan Rot wel onderhoudend en in zijn verhaal memoreerde hij ook nog dat mijn tegenspeler in de 1e “massa ontmoeting” nog maar 13 jaar was.
Ik kreeg te maken met de Najdorf variant van de Siciliaanse verdediging. Op de 9e zet ruilde ik mijn sterke, in het centrum gepositioneerde paard tegen een slechte loper van Leendert. In een afruil een paar zetten later gaf ik hem een dubbelpion op c5 en c6. Op de 17e zet speelde ik de pion naar f4 terwijl ik eerder bedacht had dat ik dat nu juist niet moest doen. Een paar zetten later kwam een toren van Leendert binnenvallen via de b-lijn. Zwakke zetten van mijn kant zorgden ervoor dat hij een vrijpion op e3 kon neerzetten, dat hield mij bezig. Met mijn actieve Koning heb ik steeds in het centrum van het bord gestaan en daarmee heb ik de pion op c5 genomen, maar door zwak spel kreeg ik met pion verlies op de Koningsvleugel te maken. De Koning op de damevleugel en de torens op de koningsvleugel hielden de partij in evenwicht. Het werd remise op voorstel van Leendert. De stand in de wedstrijd was toen al gunstig voor ons. Bert-Jan stond gewonnen en ook Ton en Rob hadden remise in handen.

bord 6 Hans van Heems – Kees Kerkdijk 0-1
Het bleek dat we vorig seizoen ook de degens gekruist hadden, toen in een uitwedstrijd van Het Witte Paard in Purmerend. Toen speelden we de Spaanse opening net zoals in deze ontmoeting.
Hans vertelde na afloop dat hij een bepaalde variant van het Spaans die ik dreigde te spelen wilde vermijden. Hij verzuimde de anti-zet tijdig te spelen, de betreffende variant kwam op het bord waartegen Hans een geheel nieuwe zet speelde. Die nieuwe zet was geen gelukkige keus want de zet stelde me in staat om groot ruimtevoordeel te krijgen en de witte ontwikkeling langduring te blokkeren terwijl ik al mijn stukken actief kon opstellen. Op zet 24 kon ik oogsten door stukwinst waarna mijn tegenspeler sportief direct opgaf. In de slotstelling stonden o.a. Lc1, Ta1 en pion d2 nog steeds op hun beginpositie.
.
bord 8 Piet van Tellingen – Bert-Jan Melchers 0-1
Mijn tegenspeler opende met f4 en er ontstond een strijd om het veld e5 dat tevens door zijn Lb2 bestreken werd. Ik slaagde erin om een op e5 verschijnend paard te verdrijven en vervolgens Lb2 te ruilen tegen mijn loper. Op de 16e zet verscheen er wederom een wit paard op e5 stevig gedekt door pionnen f4 en d4. Doch mijn tegenspeler ruilde zijn paard tegen mijn paard af waarna hij een koningsaanval begon op te zetten met Ld3 en vervolgens f4-f5. Als reactie speelde ik e6-e5 waarmee de werking van Ld3 werd geblokkeerd tevens dreigend de pion op d4 te slaan. Uit analyse met Fritz blijkt dat ik daar al beter stond ondanks mijn slechte loper en (voorlopig) ruimtenadeel. In een onbewaakt ogenblik speelde wit zijn paard om naar e2 ter dekking van pion d4 teneinde het paard te centraliseren of eventueel het paard naar de zwarte koningsvleugel te dirigeren. Echter door de paardzet werd de loper ingesloten en ging zijn loper verloren na mijn e5-e4. Ik stond nu een stuk voor tegen een pion. Wit had ruimtevoordeel, actieve stukken terwijl ik nog steeds de slechte loper had. Ik slaagde erin de dame geforceerd af te ruilen. Vervolgens won ik een pion terug maar wit kon de koning centraliseren en hij creeerde wat vorkdreigingen met paard tegen mijn koning en toren. Uiteindelijk slaagde hij erin twee vrijpionnen te krijgen maar wel tegen afruil van zijn laatste stukken. Toen duidelijk was dat ik een 99% gewonnen stelling bereikt had met nog ca. 5 minuten op de klok gaf Piet sportief op.