Helaas verloor ons team.
Misschien heeft u dat gelezen in het eerdere korte verslag van 10 februari op deze website. In ieder geval heb ik in die publicatie alle positieve punten aangedikt genoemd, nl. het oprukken naar de derde plaats in NHSB klasse 2B, en de goede scores van Serkan en Frank. De uitslag had ik daartussen verstopt.

Hieronder de bordverslagen van de spelers. Nog niet alle verslagen zijn beschikbaar maar die zullen successievelijk gaan verschijnen op deze plaats.
De verslagen zijn gerangschikt naar volgorde van beëindiging met tussen de haakjes de tussentijdse stand.

Bord 2 Karel Keesman-Ruud de Groot 1 0 (1-0)
Na een leuke fietstocht naar Purmerend, lekker eten bij Ton en Joke, nog een leuk ritje met Frank naar Heerhugowaard, alwaar ik met zwart op bord 2 mocht aantreden. Na een damegambiet met al vrij snel g4 speelde ik op de 15de zet meteen al een domme zet, een blunder eigenlijk. Ik wilde De7 spelen, waarna er niks aan de hand was, maar ik speelde om onverklaarbare reden Dc7 en verloor eerst een pion en daarna een stuk.
Ik stond dus vrij snel verloren en was ook de eerste die klaar was, wat natuurlijk niet best overkomt op de rest van het team. De zoveelste slechte wedstrijd van mij in het derde. Ik moet maar ernstig nadenken om mij nog beschikbaar te stellen voor het team, want zij zijn de dupe en dat mag natuurlijk niet! (“Samen uit, samen thuis” geldt ook voor Schaakteams. Dus we houden je er in. CK).
Na afloop weer samen met Frank naar Purmerend (waarvoor weer mijn hartelijke dank), om nadien op de fiets mijn negatieve gevoelens weg te trappen! Gelukkig kon ik vrij snel slapen, maar dat had meer met de vermoeidheid te maken!

Bord 3 Rob Hählen-Rob Spaans ½ ½ (1,5-0,5)

Over mijn partij valt weinig te melden. Rustige opening, waarbij ik mijn loper wellicht beter naar e2 had kunnen spelen in plaats van naar d3. Met zijn 10e zet begint mijn tegenstander een manoeuvre die hem een pion zou kunnen opleveren, maar in de volgende dan afwikkeling komt het gelijk te staan. Komodo kan er ook niet veel meer van maken. Bij de shoot-outs met meerdere engines staat het uiteindelijk gelijk.

Bord 1 Kees Kerkdijk-Oscar van Ewijk ½ ½ (2-1)
Frans Nimzowitsch met e5 was de opening met uitval Dg4 en slaan op g7 en h7. Klaarblijkelijk bekend bij mijn tegenstander en ook ik was redelijk bekend hiermee. In de laatste ronde van het rapid versloeg ik Rik Slaman nog overtuigend hiermee. De loper werd naar a3 ontwikkeld hetgeen Oscar nog niet tegengespeeld heeft gekregen zoals hij na afloop zei. Er ontstond een complexe situatie op het bord en klaarblijkelijk een wederzijds unheimisch gevoel dat de zaken niet liepen zoals verwacht werd. Klaarblijkelijk een situatie waarbij wederzijds spoken gezien werden.
De analyse achteraf met Fritz gaf aan dat de ontwikkeling van de loper naar a3 wit enig nadeel gaf. Een pionoffer dat ik bracht was minder goed maar zwart nam het niet aan. Na een dameuitval van zwart vreesde ik een kwaliteitsoffer van zwart en ging ik in op een herhaling van damezetten en claimde remise. Helaas liet Fritz zien dat ik op dat moment een stuk had kunnen winnen met voordeel. Wel met mijn koning in open veld zodat het initieel verdedigen zou worden.
Dus toch koelbloediger de stelling bekijken en inschatten wat de kansen zijn dan afgaan op gevoelens van onbehagen. Wellicht dat een cursus Wedstrijdmentaliteit in een behoefte voorziet.

Bord 4 Maarten de Haas-Wim Dekker 1 0 (3-1)

Bord 8 Adri Maijers-Serkan Milli 0 1 (3-2)

Bord 5 Ton de Veij-William Thomson 0 1 (4-2)
De opening kwam ik vrij goed uit en had na zo’n 16 zetten een behoorlijke drukstelling, waarbij zwart eigenlijk weinig kon uitrichten.
Ik dacht met mijn koning naar de vijandelijke stelling te lopen, maar had ook een mooie paardzet voor mij overzien om een pion te veroveren.
Zwart kwam sterk terug, omdat ik hem de gelegenheid daartoe gaf en i.p.v. dat ik een pion won, raakte ik er eentje kwijt, waardoor er een eindspel van toren tegen toren en één pion minder ontstond.
Mijn koning stond dermate gunstig dat ik dacht om mijn toren tegen zijn vrijpion te offeren, waarna ik ook zou promoveren en er wellicht een remise uit zou rollen.
Echter in tijdnood (wat heb ik daar een hekel aan (wie niet, tenzij bij de tegenspeler!! (CK))) kreeg ik een black-out, waardoor ik mijn stelling zo grondig verpestte, dat ik meteen kon opgeven, waardoor we alsnog verloren.
Jammer voor het team en mijn nachtrust. Ik heb behoorlijk liggen woelen.

Bord 6 Mats Bakker-Paul Meijer ½ ½ (4,5-2,5)

Bord 7 Frank van der Moolen-P. Konijn 1 0 (4,5-3,5)
Ondanks het ratingoverschot van 300 punten had ik er nog moeite mee de koning van mijn tegenstander om te leggen. Ik was als laatste klaar. Maar het was een leuke partij.
Ik kwam goed open uit de opening. Zwart had twee zwakkere pionnen. Eén daarvan was op de 16e zet gratis af te halen. Ik stond bovendien aangenaam. De dames werden geruild en mijn koning stond alvast vrij centraal. Met mijn verdubbelde torens kon ik een tweede pion winnen.
Toch maakte ik het mijzelf toen nog moeilijk, omdat ik wilde voorkomen dat zijn toren mijn stelling binnendrong. Het lukte mij niet om met mijn pionnen door te breken. Dus offerde ik maar een pion op om de laatste torens te ruilen. In het resterende pionnenspel pakte ik het winnende sleutelveld.