Purmerend N1 kampioen; promoveert naar Topklasse

Donderdag 4 april, de beslissende wedstrijd om het kampioenschap van NHSB Klasse 1A. Tegen Noordkopcomb. Magnus N1, de club met de hoogste gemiddelde rating van de opgegeven spelers in onze klasse (1929, vóór de herwaardering). Maar toch twee wedstrijden met 7-1 verloren heeft. Dat zij 13 invallers hebben moeten gebruiken, die met elkaar slechts 6 punten in 23 partijen gescoord hebben, verklaart veel. Onze, toch nog 7, invallers scoorden een acceptabele 5 uit 9. Met een eervolle vermelding voor Rob van Someren die 3 uit 3 scoorde!

Een ander wapenfeit is dat Anton Bakels met 6 uit 7 topscorer is van de klasse. Sanne draagt met 5½ uit 7 eveneens flink bij aan het resultaat van het team.
De resultaten van de vaste teamleden:

1. Pieter Hopman 4½ uit 6
2. Frank van der Velpen 4 uit 7
3. Anton Bakels 6 uit 7
4. Vladimir Bartels 1½ uit 5
5. Sanne Visser 5½ uit 7
6. Rob Hählen 3½ uit 5
7. Marloes Rogge 2½ uit 4
8. Serkan Milli 3 uit 6

Behalve Vladimir hebben de vaste spelers 50% of meer gescoord.

En dan de wedstrijd zelf.
Daags voor de wedstrijd meldt Pieter zich af, even daarna ook Marloes. Barry kan invallen voor Pieter. Romayn neemt de honneurs voor Marloes waar, zo blijft het in de familie. Wat rating betreft gaan we er in beide gevallen op vooruit.

Aan bord 1 zat Frank. We verwachtten dat een speler met een lage rating, net als vorig jaar tegen Pieter, ‘geslachtofferd’ zou worden. Dat gebeurde ook, de speler met de op een na laagste rating zat op bord 1. Het verslag van Frank:

De EZEL en de STEEN

U kent vast wel het verhaal van die ezel en die steen waar hij zich maar geen 2^e keer aan wilde stoten. Zo ook waren wij niet van plan om onze beste speler, net als vorig seizoen, tegen iemand te laten spelen met honderden elo-punten minder.
Dat was de reden dat ik op bord 1 kwam te zitten (rh: met ook zo’n 400 elo-punten meer) en in eerste instantie Pieter op bord.2 Door de ziekte van Pieter kwam Barry uiteindelijk op bord 2 tegen de sterkste tegenstander. Ik heb in het verleden een plagerig stukje geschreven toen ik tegen een speler van in de 1600 had gespeeld en het geluk wilde dat enige mensen van de tegenpartij het stukje onder ogen kregen. Zij reageerden er serieus op en dat is natuurlijk de grootste beloning voor iemand die stukjes schrijft, zeker als dat plagerig bedoeld is. Bij deze tegenstander van in de 1500 heb ik minder de behoefte om plagerig over hem te schrijven. Ik heb wel tijdens de wedstrijd even aan mijn stukje ‘wacht maar’ gedacht. Ik heb natuurlijk geen sterk seizoen voor de NHSB gespeeld en eigenlijk voor alle externe competities van schaakclub Purmerend niet.
Op een gegeven moment werd mijn winnende positie zichtbaar in de kampioenswedstrijd tegen Magnus. De ontknoping zoals beschreven in ‘wacht maar’ zou na zo’n 50 jaar bij mezelf plaats kunnen vinden. Ik zag heel Purmerend al feestend door de zaal lopen terwijl ik nog bezig was een nutteloze overwinning binnen te halen. Maar zover is het niet gekomen, ofschoon ik me nu toch afvraag wie het 4^e punt heeft gedrukt. Officieel waren we kampioen na de overwinning van Serkan Milli, maar was ik het niet die het 4^e punt scoorde? Het is Serkan gegund om de matchwinnaar te zijn!
Ik heb geen behoefte om plagerig over mijn tegenstander van in de 1500 te schrijven, omdat ik best moeite had met zijn behandeling van mijn Scandinavisch. Hij speelde een variant die amper behandeld wordt in de theorie, maar als ik me voorbereid vraag ik me altijd af waarom wit het niet zo kan spelen. Nou, hij speelde het zo en ik moest zwaar aan het werk.
Toen ik thuis na het kampioenschap de partij naspeelde, onder het genot van een glaasje Whisky, en de computer zijn werk liet doen toonde die verfoeide computer allemaal partijen van wit die netjes tot winst leidden.
Heb ik een nieuwe ontwikkeling in het Scandinavisch gemist? Dat zal mijn huiswerk moeten tonen, want ik wil me geen 2^e keer stoten aan deze steen.

Barry op bord 2 speelde tegen de sterkste speler van Noordkop, Enrico van Egmond. Een eindspel met een pion meer en loperpaar tegen loper – paard voerde Barry met vaste hand naar de winst.
Over de partij schrijft Barry:

Ik speelde een zijsysteem van de Grunfeld wat ik vaker speel om mijn tegenstander uit zijn vaste patronen te halen.
Deze keer werkte dat echter niet en Enrico leek precies te weten wat hij aan het doen was. Hij kwam snel gelijk te staan en eigenlijk lange tijd is het evenwicht nooit echt verbroken geweest. Tot hij in het eindspel ongeforceerd de torens ruilde. Toen was het in hogere zin ook meteen gebeurd en ook niet zo moeilijk meer. Loperpaar en pion meer.
Had hij echter de torens op het bord gehouden dan was de stelling nog steeds dynamisch in evenwicht geweest.

Bij Anton op bord 3 zag ik dat hij al snel heel erg goed stond. Anton schrijft:

Ik had me o.a. op mijn tegenstander voorbereid. De eerste 11 zetten had ik dus thuis al op het bord gehad. Op zet 17 offerde ik een paard wat een duidelijke plus opleverde. Op zet 21 miste ik een duidelijke winst. Mijn tegenstander vond met 24.Tc4 de enige zet om verder te gaan.
Ik dacht na 25. …, Dxh1 dat de stelling gewonnen was. Maar mijn tegenstander had met 26.Tc1 mijn dame kunnen insluiten. Beiden hebben we dat gemist…
Na zijn 26. Te4? was het eigenlijk direct klaar. Op zet 31 gaf hij een eindspel op met 3 pionnen minder.

Oef…, goed weggekomen…., 1-0 voor Purmerend.
En ben ook topscorer geworden in klasse 1A met 6 uit 7.

Vladimir op bord 4. Bij een rondje zag ik dat hij een stelling met een stuk minder probeerde te houden. Hoe het gegaan is, daarover heb ik geen informatie gehad.

Sanne op bord 5 schrijft:

Ik kreeg een systeempje om mijn oren: d4, e3, Ld3, f4. Zoiets dat nog altijd op mijn to-do lijst staat om te bekijken. Maar zoals iemand ooit zei: ‘Als we naar al dit soort onzin moeten kijken krijgen we nooit serieus werk gedaan.’ Blijft dus nog even op de to-do staan.
Ik koos een solide maar passief plan, bang voor een koningsaanval met Pe5, Dh5, Pb1-d2-f3-g5.
Computer is redelijk mild voor me totdat ik me los worstel en zelfs een fractie beter kom te staan. Kennelijk blunder ik maar is dat nooit ingedaald bij mij daar mijn tegenstander pardoes remise aanbood.
Met 1-0 voor en zulke sterke teamgenoten kon ik dat natuurlijk niet weigeren.
Dan maar Anton topscorer laten worden.

Forza Purmerend!

Mijn partij op bord 6 tegen Henk Bermon is weer eens karakteristiek voor mijn spel door de jaren heen. Heel goed uit de opening komen, met op zet 11 volgens Stockfish 15 zelfs een +3. Daarna het juiste plan wel ongeveer weten maar niet uitvoeren. De stelling laten verzanden, op zet 15 is mijn voordeel weg. En dan zelfs in het nadeel geraken. Tijd voor een remiseaanbod. Dat wordt aangenomen.
Na afloop vertelde mijn tegenstander dat we zo’n jaar of veertig geleden al eens tegen elkaar gespeeld hebben. De naam Bermon deed eerder wel een bel rinkelen maar kon het niet plaatsen. Toen pas viel het kwartje (voor de jongere lezers: een muntstuk van vóór de euro). Henk is eind jaren ’70 een paar jaar lid geweest van Purmerend.

Op bord 7 zat Romayn. Van die partij heb ik niet veel gezien. De eerste keer dat ik keek leek het er op een heel vol bord goed voor hem uit te zien. Bij een tweede keer kijken nog steeds een vol bord maar wel een matdreiging over de h-lijn voor zijn tegenstander. Dat zag er niet goed uit. Niet veel later stond er een nul voor ons op het scorebord. Een tegenvaller.

Serkan dan ten slotte, op bord 8. Het zag er toen ik keek bij eerste blik goed uit. Maar dat had ik in vorige rondes ook al eens gezien en werden het uiteindelijk twee nullen. Dit keer echter ging het goed. Al gaf zijn tegenstander pas op nadat Serkan een vracht aan pionnen voorstond, een pion tot dame had laten promoveren, een tweede damepromotie nabij was (een derde dame erbij zou wel bij zijn omstandigheden passen…) en volgens mij nog een paard extra had. Pat zat er kennelijk niet in.

Zo bracht Serkan het vierde bordpunt op de scoretabel en was het kampioenschap een feit.

2024-04-09
Rob Hählen