Afgelopen donderdagavond 13-10-2016 speelde het 6^e team z’n eerst competitiewedstrijd thuis tegen De Waagtoren 6. Dat dit weer een heel zwaar seizoen gaat worden was voorshands al duidelijk want ons team heeft in de NHSB derde klasse E veruit de laagste gemiddelde rating.

Ikzelf zat met zwart aan het 3^e bord en was na anderhalf uur spelen als eerste klaar. Ik kreeg remise aangeboden in een inderdaad gelijke stelling. Gezien het ratingverschil “an offer you can’t refuse”.

Peter Kniestedt aan het 5^e bord was daarna de eerste die z’n koning moest omleggen. Na stukkenruil in het middenspel werd de pionnenmeerderheid op de koningvleugel van zijn tegenstander hem te veel.

Vervolgens was het Ron Harmsen aan het 1^e bord die de pijp aan Maarten gaf. Hij had mij al ingefluisterd dat hij “enorm aan het knoeien” was en een kwaliteit + pion achterstond. Ron wist de boel echter volledig dicht te schuiven maar zijn tegenstander wist door de kwaliteit terug te geven zoveel leven in de stelling te blazen dat dat extra pionnetje Ron alsnog de das omdeed.

Rick Kooij aan het 6^e bord kreeg enorme druk op zijn koningsstelling en probeerde via de damevleugel tot tegenspel te komen. Net toen dat aardig bleek te lukken werd hij pardoes mat gezet.

Ondertussen was Frank Reurs aan het 2^e bord bezig een toreneindspel met een pion minder te keepen. Zijn tegenstander kende zijn klassiekers want die bracht, ondanks optimaal tegenspel van Frank, dit eindspel tot een goed einde.

Gerard Jongen aan het 4^e bord was nu nog de enige die de einduitslag een iets beter aanzien zou kunnen geven. Hij leek daar wonderwel in te zullen slagen ware het niet dat hij een tactische wending over het hoofd zag en een volle toren moest inleveren en kon opgeven.

Al met al geen vrolijke avond dus voor het 6^e team. Hopelijk kunnen we ons in de volgende wedstrijd revancheren op De Waagtoren. Dan wacht de uitwedstrijd tegen hun 7^e (jeugd)team.

Bert-Jan Melchers (teamleider)

Dat het 6e team een moeilijk seizoen zal hebben was reeds genoegzaam bekend. Het volgende lijstje maakt dit maar al te duidelijk:

Bakkum 1                 gemiddelde rating: 1662

Castricum 3               gemiddelde rating: 1529

HWP Haarlem 7         gemiddelde rating: 1519

De Wijker Toren 4      gemiddelde rating: 1515

Oppositie 2                gemiddelde rating: 1502

Excelsior 2                 gemiddelde rating: 1469

ZSC Saende 4             gemiddelde rating: 1358

Purmerend 6             gemiddelde rating: 1269

Degradatie ontlopen is denk ik hier het doel waarnaar wij streven.

Met invaller Peter Kniestedt voor André Stoelendreyer werd 1 december de reis ondernomen naar Bakkum om aldaar tegen de torenhoge favoriet aan te treden. Bakkum had inmiddels hun vertrouwde speellocatie hotel Borst verruild voor restaurant Het Ruiterhuys, wat een prachtige verbouwde boerderij bleek te zijn compleet met paarden, schapen en een geregeld luid kukelende haan. Na anderhalf uur spelen moest Gerard Lonnee z’n koning omleggen. Ergens onderweg was hij een stuk kwijtgeraakt en werd resoluut van het bord geschoven. Was Cor ten Woude in de vorige ronde diegene die als enige de Purmerendse eer wist hoog te houden, ook nu had hij een plezierige stelling weten op te bouwen met een stuk voor twee pionnen. Gezien het ratingverschil van 469 deed Cor een remiseaanbod wat door z’n tegenstander met tegenzin toch maar werd aangenomen. We hebben Cor inmiddels in het team gebombardeerd tot “the ratingkiller”. Op het 2^e bord was inmiddels de druk op mijn koningsstelling tot het kookpunt gestegen en met kunst en vliegwerk kon ik een dreigend mat voorkomen. Dit koste echter zoveel materiaal dat ik even later inzag dat verder spelen geen enkele zin meer had. Gerard Jongen had inmiddels een eindspel bereikt met allebei een toren + vier pionnen. De vier van z’n tegenstander waren allen verbonden maar Gerard had er één die zich vrijgevochten had, een handenbindertje dus. Ondanks ook hier het enorme ratingverschil van 547 koos Gerard’s tegenstander eieren voor zijn geld en accepteerde zijn remiseaanbod. Bleef over de partijen van Jaap Poel en Peter Kniestedt op de borden 1 en 5. Peter wist met zijn dame de vijandelijke koningsstelling binnen te dringen en joeg deze, onderweg een pionnetje consumerend, op naar de andere zijde van het bord.  Wat overbleef was een eindspel van dame + 5 pionnen tegen dame + 4 pionnen. Peter had echter zoveel minder tijd als zijn tegenstander dat hij een winstpoging niet zag zitten en het remiseaanbod van zijn tegenstander gretig accepteerde. Als laatste was Jaap nu nog bezig. In een razend ingewikkeld middenspel wist hij met 2 pionnen minder zijn tegenstander met een matdreiging danig hoofdbrekens te bezorgen. Dit kostte zoveel tijd dat het nog maar de vraag was of het materiele voordeel binnen de vlag verzilverd zou kunnen worden. Dit lukte uiteindelijk toch maar prima gespeeld Jaap. Ik heb je tegenstander meerdere malen diep horen zuchten. Al met al was dit een memorabel avondje schaken op een memorabele locatie. We hebben onze huid duur verkocht mannen!